Home -- Uzbek -- Perform a PLAY -- 121 (Tracks in the snow 5)
121. Qordagi yo'l 5
Anora kitob o’qiyotgan edi, lekin u umuman fikrini bir joyga jamlay olmadi.
Anora: "Buvi, men uxlagani ketyabman. Hayrli tun."
Lekin Anora xonasiga kirmadi, buning o’rniga tashqariga chiqib baland qorlardan yurib ketdi. U sirpanib boshqa yurolmaydigan bo’lib oyog’ini yomon chiqarib olganida u allaqachon uyidan uzoqqa ketib bo’lgan edi.
Anora (yig’laydi): "Endi nima qilsam bo’ladi? Meni kimdir topgunigacha men muzlab bo’laman."
Anora qorda o’tirib yig’lar edi. Yulduzlar osmonda charaqlab turardi. Anora tepaga qaradi. Anorani Latifjonga nisbatan hasadi bo’lsa ham, Xudo Anoraga yordam beradimi?
Keyin Anora chanani ovozini eshitib qoldi.
Anora: "Yordam bering! Yordam! Latifjon, bu senmisan? Iltimos menga yordam ber. Oyog’imni chiqarib oldim."
Latifjon: "Men chana olib kelaman. Mana kurtkam ustinga kiyib ol. Men tez qaytib kelaman."
Anora yolg’iz qolganida chin yurakdan ibodat qildi.
Anora: "Aziz Rabbiy Iso, men gunohkorman va Senga muhtojman. Iltimos mening gunohlarimni kechir. Men Sening farzanding bo’lishni xohlayman va faqatgina hozirgi yomon ahvolimda emas, har doim Sening farzanding bo’lishni xohlayman. Omin."
Latifjon chana va to’shak bilan qaytib keldi.
Anora: "Latifjon, men senga bir narsani aytishim kerak. Sening to’pichoq otingni (poni) men sindirganman. Iso meni kechirdi. Iltimos sen ham meni kechir. Men seni boshqa yomon ko’rmayman."
Latifjon: "Buni sen qilgansan deb o’ylagan edim. Buning aytganing uchun raxmat. Men seni kechiraman."
Anorani uyida yetkizib kelindi, u endi xavfsiz joyda edi. Latifjon keying eshik oldida ibodat qildi.
Latifjon: "Rabbiy Iso, iltimos menga Anoraga Doniyor oyog’ini sindirgani uchun afsusdaligimni isbotlashim uchun fikr bergin."
Shunda Latifjon shahardagi jarroh to’g’risida esladi. U jarroh Doniyorning oyog’ini yana butun qiloladimi? Latifjon tunda, qor bo’ronda chanada tavakkal qilib, shaharga ketdi. Garchi bu yo’l xavfli bo’lishiga qaramay Latifjon holdan to’ygan holda shaharga sog’-salomat yetib keldi. Latifjonning bu ishi xurmatga sazavor edi. Jarroh unga yordam berishga rozi bo’ldi. Doniyor shifixonada ko’p vaqt qolishiga to’g’ri keldi, lekin uyga qaytgach uyda katta quvonch bo’ldi. U yana yurolar edi! Latifjonni Doniyorlarnikiga taklif qilishdi. Latifjon Doniyorni yurayotganini ko’rganda quvonib ketdi.
Shifokor: "Doniyor, sen Latifjonga minnatdorchilik bildirishing kerak. U meni toppish uchun kelganida hayotini xavfostiga qo’ydi."
Latifjon: "Men buni o’zim qilmadim. Iso menga fikr berib va uni amalga oshirishimga yordam berdi."
Latifjonning tog’dagi keksa o’rtog’i hamma harajatlarni to’ladi. Lekin bu Latifjonning siri bo’lib qoldi.
Ishtrokchilar: Hikoya aytuvchi, Anora, Latifjon, shifokor
© Copyright: CEF Germany