49. بھیڑا ضمیر ۶

رِنگو نےمشنری دا سازچوری کیتا سی۔ ہن اوہدےضمیرنے اوہنوں تنگ کیتا۔ چوری کسےنوں خوشی نہیں دے سکدی۔ کیہ تساں وی کدی ایس گل نوں جانیا اے؟ بھاویں تساں کوئی شےدوکان تھوں لئی ہووے یا فیرآپنی ماں دے بٹوے وچوں،ایہدے نال کوئی فرق نہیں پیندا۔ بس اکو راہ اے جہدے نال اسی ایہنوں چنگا کرسکدے اَں۔

رِنگو نےایسے راہ اُتے جاون دا فیصلہ کیتا۔ اوہنے یسوع کولوں معافی منگی تے اوہ چاہندا سی پئی جیہڑی شے اوہنے چوری کیتی اے اوہ واپس دے دیوے۔

اوہنے ڈھگیاں نوں ڈھگیاں والی گڈی دے نال بنھیا تے اوہدے اُتے آرگن رکھیا۔

بٹو: ’’رِنگو، توں کیہ کردا پیا ایں؟‘‘

رِنگو: ’’میَں آرگن واپس کرن چلیا اَں۔‘‘

بٹو: ’’توں پاگل ہو گیا ایں؟ توں ایہنوںواپس ای موڑنا سی تے فیر چوری ای کیوں کیتا سی؟ جدوں تھوں توں یسوع اُتے ایمان رکھن دا فیصلہ کیتا اے اوہدوں تھوں مینوں تیری سمجھ نہیں آوندی پئی۔‘‘

رِنگو: ’’اُتے چڑھ جا! میَں جاندے ویلے راہ وچ تینوں ایہدے بارے وچ دساں گا۔‘‘

رِنگو نوں شہر اپڑن دی چھیتی سی۔

اوہ خوش سی پئی اوہنے چھیتی ای میری صاحبہ نوں لبھ لیا۔ اوہ بھارت وچ بائبل دے ترجمے دا کم کردی سی۔

میری صاحبہ: ’’تہانوں دونہواں نوں سلام۔ کِنی چنگی گل اے پئی تُسی آئے ہو۔ مینوں تواڈی مدد دی لوڑ اے۔ مینوں ترجمے لئی کجھ کورکُو زبان دے لفظ نہیں لبھدےپئے۔ کیہ تُسی میری مدد کرو گے؟‘‘

رِنگو: ’’جی ہاں! پر پہلاں میں صاحب گروُب نوں ملنا چاہندا اَں۔‘‘

میری صاحبہ: ’’اوہ ایتھے نہیں نے۔ اوہ بیمارسن۔ اوہناں نوں اوہناں دے گھرامریکہ لے کے جایا گیا۔ پر ڈاکٹر اوہدی مدد نہ کر سکے۔ صاحب گروُب ہن اسمان اُتے نے۔‘‘

رِنگو: ’’صاحب اسمان اُتے وے؟ خداوند یسوع دے کول؟ اوہ ضرور اوتھے بڑا خوش ہووے گا۔ پر ہن اوہ ایتھے ساڈے نال نہیں اے۔‘‘

میری صاحبہ: ’’نہیں،اوہ ہن ساڈے نال نہیں۔‘‘

ایس خبر نےرِنگونوں بڑا اداس کردِتاتےاوہ رویا۔

میری صاحبہ: ’’ویکھو، میرے کول اوہناں دی اک تصویر اے۔ کیہ تُسی ا ہنوں آپنے کول رکھنا چاہو گے؟‘‘

رِنگو: ’’تہاڈا بہت شکریہ۔ ایہہ میرا صاحب اےجہنےمینوں خداوند یسوع دے بارے وچ دسیا سی۔‘‘

میری صاحبہ: ’’رِنگو، خدا دے کول تہاڈی زندگی لئی اک منصوبہ اے۔ مینوں یقین اے اوہ چاہندا اے پئی تُسی اوہدے بارے وچ دوجیاں نوں دسو۔‘‘

رِنگو: ’’پرمیَں، میَں کجھ چوری کیتا سی، آرگن۔ اوہ باہر ڈھگیاں والی گڈی وچ پیا اے۔‘‘

ہن ایہہ گل کھل کے سامنے آ گئی سی۔ تے رِنگو نوں سکون ملیا۔

میری صاحبہ نے اوہنوں معاف کر دِتا۔ اوہدا بھار لتھ گیا تے اوہ چھال مار کے ڈھگیاں والی گڈی اُتے چڑھیا تے چوری کیتی ہوئی شے موڑ دِتی۔

رِنگو: ’’خدا حافظ، میری صاحبہ۔ اگلی واری جدوں میَں تہانوں ملن آواں گا تے میَں تہانوں بہت سارے کورکُو بولی دے لفظ وی دساں گا۔ پر اجے اساں اگ بالن لئی لکڑ لبھنی اے۔‘‘

تے سفر وچ، اوہنے دعا کیتی۔

رِنگو: ’’بڑا بڑا شکریہ خداوند یسوع، مینوں معاف کرن لئی۔ مہربانی کر کے صاحب نوں دسو پئی میَں آرگن موڑ دِتا اے۔ ہن میَں بڑا خوش اَں تے میَں تہاڈی خدمت کرنا چاہندا اَں۔‘‘

بٹو: ’’رِنگو توں مینوں یسوع بارے دس سکدا ایں؟‘‘

رِنگو: ’’ہاں، مینوں خوشی ہووے گی پئی میَں تینوں روز اوہدے بارے وچ دساں۔‘‘

لوک: بیان کرن والی، رِنگو، بٹو، میری صاحبہ

حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔