68. دُعا کرنا منع اے ۴

بادشاہ دے ناظم دانی ایل نوں دور کرنا چاہندے سن۔

پہلا ناظم: ”کیہ تساں نوی گل دا چرچا سُنیا اے؟“

دوسرا ناظم: ”ہاں بالکل! دانی ایل پوری باد شاہی وچ دوجے نمبر اُتے ساریاں نالوں ودھ زورآور بندہ بنن والا اے۔ سانوں کوئی وجہ لبھنی پوے گی کہ پئی اوہدی ترقی روک سکئے۔“

پہلا ناظم: ”ایہہ کم کرنا کوئی سوکھی گل نئیں۔“

دوسرا ناظم: ”اوہدے مذہب بارے کیہ خیال اے؟ اوہ دن وچ تین واری آپنے خدا دی بندگی کردا اے۔ اسی اوہدے خلاف اک نواں قنون بنا سکدے اَں تے اوہنوں بادشاہ دے کول لے جاواں گے تے۔۔۔“

کیہڑی گل لئی؟ دانی ایل نے کدی وی اوہناں لوکاں نال کجھ نئیں سی کیتا۔ خدا اوہنوں ملک دے اک وڈے عہدے اُتے لے آیا سی۔ تے ایس گل نے دوجیاں نوں بھڑکایا؛ اوہ سڑدےپئے سن۔

پہلا ناظم: ”ہن چھیتی بادشاہ دے کول جاﺅ۔ اوہنوں ہُنے نوے قنون اُتے دستخط کرنے ہون گے۔“

دوجا ناظم: ”دارا بادشاہ، سارے شہزادیاں ایہہ سوچیا اے پئی، اے بادشاہ، تہانوں اک نوے قنون اُتے دستخط کرنے چاہیدے نے، مثال دے طور تے: اگلے ۰۳ دن تک جے کوئی وی بندہ تیرے علاوہ کسے دیوتے یا کسے بندے اگے منت کرے تے اوہنوں شیراں دی ماند وچ سُٹیا جاوے۔ تے ایس قنون نوں لوکاں اُتے لاگو کر تے کوئی وی ایہنوں بدل نہ سکے۔“

بادشاہ نے اوہناں دے شیطانی منصوبے اُتے غور کیتا تے قنون اُتے دستخط کر دِتے۔ پر دانی ایل دی زندگی وچ خدا دی ذات ساریاں نالوں اُتم سی، ایس لئی اوہدی زندگی وچ ایس قنون دی وجہ توں کوئی تبدیلی نہ آئی! اوہ دعا کردا رہیا تے اوہدے دشمن اوہدے اُتے نظر رکھدے رہے۔

پہلا ناظم: ”اے دارا بادشاہ، تساں اک ایسے قنون اُتے دستخط کیتے نے جیہڑا ہر کسے نوں ایس گل تھوں منع کردا اے پئی بندے تے خدا کولوں کوئی دعا نہ منگی جاوے۔“

بادشاہ: ”ہاں، ایہہ سچ اے۔“

دوجا ناظم: ”دانی ایل اجے وی آپنے خدا کولوں اک دن وچ تین واری دعا کردا اے۔ اساں اوہنوں ایس طرح کردیاں ویکھیا اے۔ ایہدے نتیجے وچ اوہنوں شیراں دی خوراک بنا دینا چاہیدا اے۔“

بادشاہ: ”دانی ایل؟“

بادشاہ دانی ایل نال پیار کردا سی تے اوہنوں بچاونا چاہندا سی۔ پرقنون تےقنون سی۔

بادشاہ: ”دانی ایل، تیرا خدا تیری مدد کرے۔“

تے فیراوہناں اوہنوںشیراں دی ماند وچ سُٹ دِتا۔

بادشاہ اوس رات بالکل وی نہ سُتا۔ اگلی صبح، اوہ بڑی بے چینی نال شیراں دی ماند وَل گیا۔

بادشاہ: ”دانی ایل، کیہ تیرے خدا نے تیری راکھی کیتی؟“

دانی ایل: ”اے بادشاہ توں سدا جیوندا رہ۔ میرے خدا نے اک فرشتہ گھلیا سی جہنے شیراں دے مُنہ بند کر دِتے ایس لئی اوہ مینوں نقصان نہ پچا سکے۔“

بادشاہ ایہہ سن کے بڑا خوش ہویا پئی دانی ایل اجے تیک جیوندا اے تے اوہنے حکم دِتا پئی دانی ایل نوں ماند وچو ں باہر کڈھیا جاوے۔ دانی ایل دے بدن اُتے نہ تے کوئی سَٹ سی ناں ای کوئی کھروچ۔

خدا وَلوں اک معجزہ!

دانی ایل نوں عزّت دِتی گئی تے اوہدے دشمناں نوں شیراں دی ماند وچ سُٹ دِتا گیا۔

بادشاہ: ”میری پوری باد شاہی وچ ہر کسے نوں ایہہ حکم دِتا جاندا اے پئی اوہ دانی ایل دے خدا دی عزت کرن۔ اوہ ہی جیوندا خدا اے جیہڑا بچاوندا تے مدد کردا اے۔“

دانی ایل دے ایمان دی وجہ تھوں بہت وڈے وڈے کم ہوئے۔

جیوندا خدا تہاڈے ایمان تے اوہدے اُتے بھروسہ رکھن لئی تہانوں بدلے وچ انعام دیوے گا۔

لوک: بیان کرن والی، دو ناظم، بادشاہ، دانی ایل

حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔