STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Turkish -- Perform a PLAY -- 050 (Caution danger of an avalanche) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- TURKISH -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
TİYATRO OYUNLARI -- bu oyunları başka çocuklara oyna!
Çocukların oynaması için tiyatro oyunları
50. Dikkat Çığ Tehlikesiİsviçre’nin yüksek dağlarında bir çocuk koyunlarını güdüyordu. Çiçekleri ve parıl parıl parlayan buzulları çok seviyordu. O sırada dar patikadan bir yolcu çıkageldi. Yolcu: “Merhaba küçük çoban, adın ne senin?” Henry: “Merhaba, adım Henry.” Yolcu: “Burada tek başına mı çobanlık ediyorsun?” Henry: “Evet, okullar tatilde. Ben de babamın koyunlarını güdüyorum.” Yolcu: “Yani sen bir çobansın. İyi çobanı tanıyor musun?” Henry: “Hayır, kim o?” Yolcu: “Rab İsa Mesih. İncil’de insanlar, kendi yolundan gitmek isteyen söz dinlemez koyunlara benzetiliyor. İyi çoban bizi arıyor. O bizi yönlendirmek, bize yardım etmek ve sonunda cennette kendi yanında bizi görmek istiyor.” Henry: “Ben ölünce beni de yanına alacak mı?” Yolcu: “Evet, yapman gereken tek şey senin çobanın olması için O’nu çağırmak.” Henry: “O’nu hemen şimdi çağırmak istiyorum.” Henry kısaca ve basit bir şekilde dua etti. Yüreğinden geldiği gibi yaptı bunu. İsa’ya ait olmak istiyordu. Yolcu yoluna devam etmeden önce şöyle dedi: Yolcu: “Şimdi sonsuza dek iyi çobana aitsin. Şöyle diyebilirsin: Rab benim çobanımdır, eksiğim olmaz. Ayetteki her sözcük için bir parmağını say.” Henry ayeti tekrar tekrar söyledi içinden. Bunu yaparken her sözcükte bir parmağını sol eliyle sıkıca tutuyor, ama “benim” sözcüğüne karşılık gelen ikinci parmağını özellikle daha sıkı tutuyordu. Henry: “Rab benim çobanımdır, eksiğim olmaz.” Henry bu yolcuyla yaşadıklarını sevinç içinde annesine ve babasına anlattı. Derken tatil bitti ve Henry tekrar okul başladı. Kış bastırmıştı. İsviçre’nin dağlarında kış çok tehlikeli olabiliyordu. Bazen çığ düştüğü de oluyordu. Henry diz boyu karda bata çıka ilerledi. Birden bir gürültü koptu. Henry kaçmak istedi, ama kaçmak için çok geçti. Dağdan hızla düşen çığ Henry’yi kendisine katmış ve ağır bir kar kümesinin altına gömmüştü onu. Hava karardığında Henry’nin annesi ve babası onun için endişelenmeye başladılar. Onu her yerde aradılar. Onu bulduklarında sol eliyle sağ elinin ikinci parmağını sıkıca tutmuş olduğunu gördüler. Henry ölürken iyi çobanı düşünmüştü. Annesi ve babası çok üzgündü. Ama Henry’yi bir gün cennette göreceklerini bilmek onları teselli ediyordu. Çünkü bir gün onlar da iyi çobanın yanına gideceklerdi. Bu ayeti sen de söylemek ister misin?: Rab benim çobanımdır, eksiğim olmaz. Konuşan kişiler: Anlatıcı, yolcu, Henry © Copyright: CEF Germany |