201. بار کھُلی جگہ تے ۲

ایہہ کرامات سی پئی بچہ اجے تیک جیوندا سی۔ فرعون نے حکم دِتا سی پئی سارے اسرائیلی بچے نیل دے دریا وچ سُٹ دِتے جاون۔ پر جدوں اوہدی دھی، شہزادی، نوں اک بچہ ٹوکری وچ نیل دے دریا وچ لبھیا تے اوہنوں اوس بچے اُتے ترس آیا۔ شہزادی نے اوہ بچہ اوہدی ای ماں نوں دے دِتا تاں جو اوہ کجھ ورھے اوہنوں پال سکے۔

موسیٰ (بچے دے طور تے): ”امی، میَں تہاڈے نال ہور کیوں نئیں رہ سکدا؟ کیہ تُسی میرے نال چلو گے؟“

ماں: ”میرے پیارے بچے، میَں نئیں رہ سکدی۔ پر میَں ہر ویلے تینوں یاد کردی رہواں گی۔“

موسیٰ (بچے دے طور تے): ”چنگا اے پئی میَں تہاڈے نال رہواں۔“

پر ایہدے بعد اوہناں دوہنواں نوں اک دوجے کولوں وکھ ہونا پیا۔

شہزادی نے نِکے مُنڈے نوں جھولی وچ لے لیا تے اوہدا ناں موسیٰ رکھیا۔

موسیٰ ساریاں نالوں ودھیا سکول وچ گیا تے بڑی چنگی تعلیم لئی۔ اوہنوں اختیار ملیا۔ موسیٰ امیر بندہ بن گیا۔

پر آپنے دِل وچ اوہ ایہہ گل کدی نہ بھولیا پئی اوہ خدا دے لوکاں نال تعلق رکھدا اے۔ اوہ لوک جیہڑے ۰۰۳ ورھیاں توں مصر دی دھرتی اُتے غلام نے۔

موسیٰ: ”میَں بادشاہ دا پُتر اَں مینوں جو کجھ چاہیدا اے اوہ میرے کول اے۔ میَں بڑا امیر اَں۔ پر ایہناں ساریاں شیواں دا مینوں کیہ فیدا؟ میرا دل آکھدا اے پئی مینوں آپنے لوکاں دی مدد کرنی چاہیدی اے۔“

موسیٰ نے آپنی مرضی نال سارا کجھ خدا لئی قربان کر دِتا۔ عزت ملن دی تھاں اوہدی بےعزتی کیتی جانی سی، شہزادہ بنن دی تھاں اوہنے غلام بننا سی۔

ایسے کر کے اوہنے اوہ تھاں چھڈ دِتا۔ اوہدے تھوڑے چِر بعد، اوہنے اک اسرائیلی نوں ویکھیا جہنوں اک مصری ماردا پیا سی۔ موسیٰ نے ایدھر اودھر ویکھیا تے جدوں اوہنے ویکھیا پئی آسے پاسے کوئی نئیں تے اوہنے مصری نوں اینا ماریا پئی اوہ مر گیا تے اوہدی لاش نوں ریگستان دی ریت وچ دب دِتا۔

خدا موسیٰ نوں استعمال کرنا چاہندا سی تاں جو اوہ اوہدے لوکاں نوں غلامی تھوں رہا کرائے، پر ایس طرح نئیں۔

لوکاں نوں اوہدے بارے وچ پتہ لگیا۔ تے فرعون نوں وی پتہ لگیا تے اوہ موسیٰ نوں مار دینا چاہندا سی۔ پر موسیٰ کسے ہور مُلک وچ دوڑ گیا۔ کیہ ہن بڑی دیر نئیں سی ہو گئی؟

کیہ خدا موسیٰ ورگے قاتل نوں استعمال کر سکدا اے؟

(بھیڈاں دے میانکن دی واج) ۰۴ ورھے دے لمبے عرصے تیک، موسیٰ کسے دوجے بندے دیاں بھیڈاں چاردا رہیا۔ جدوں اوہ بھیڈاں نوں لے کے ہرے میداناں وچ جاندا تے اوہدے کول وچارن نوں بڑا ویلا ہوندا سی۔

اوہ خدا نوں نئیں بھُلیا سی تے خدا اوہنوں نہ بھُلیا۔

اچانک موسیٰ حیران ہو کے سیدھا کھلو گیا۔

موسیٰ: ”ایہہ نئیں ہو سکدا! ایہہ بالکل نئیں ہو سکدا۔ اک بلدی ہوئی جھاڑی۔ اگ لگی ہوئی اے۔ پر ایہہ بڑی عجیب گل اے۔ کیوں جو جھاڑی تے سڑدی ای نئیں پئی۔“

بلدی ہوئی جھاڑی دا بھید اگلی کہانی وچ دسیا جاوے گا۔

لوک: بیان کرن والی، موسیٰ (بچے دے طور تے)، ماں، موسیٰ

حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔