Home -- Albanian -- Perform a PLAY -- 102 (Out in the open 2)
102. Në fushë të hapur 2
Ishte një mrekulli e Zotit që foshnja ishte ende gjallë. Faraoni dha urdhër që të gjithë djemtë e vegjël izraelitë të hidheshin në lumin Nil. Por kur vajza e tij, princesha, gjeti një fëmijë në një shportë në Nil, asaj i erdhi keq për të. Princesha ia dha nënës së tij që ajo të kujdesej për të për disa vjet.
Moisiu (si fëmijë): "Mami, pse nuk mund të rri më me ty? A do vish me mua?"
Nëna: "Nuk mundem, i dashur. Por unë do të mendoj për ty gjatë gjithë kohës."
Moisiu (si fëmijë): "Dua të rri me ty."
Por më pas ata duhej t'i thoshin lamtumirë njëri-tjetrit.
Princesha adoptoi djalin e ri dhe i vuri emrin Moisi.
Moisiu shkoi në shkollat më të mira dhe studioi shumë. Ai ishte i privilegjuar. Moisiu u bë një njeri i pasur.
Por në zemrën e tij ai kurrë nuk harroi se i përkiste popullit të Perëndisë. Njerëzve që kishin qenë skllevër për më shumë se 300 vjet në vendin e Egjiptit.
Moisiu: "Unë jam bir i Mbretit. Dhe kam gjithçka që dua. Jam shumë i pasur. Por çfarë dobie ka për mua e gjithë kjo? E ndjej në zemrën time se kam nevojë të ndihmoj njerëzit e mi."
Moisiu hoqi dorë nga gjithçka me dëshirë për Perëndinë. Ai do të preferonte më mirë të përçmohej sesa të nderohej, më mirë të ishte skllav sesa princ.
Kjo është arsyeja pse ai u largua nga pallati. Pak më vonë ai pa një izraelit që po rrihej nga një egjiptian. Moisiu shikoi përreth dhe kur pa se askush nuk po e shikonte, e rrahu egjiptianin për vdekje dhe e varrosi trupin e tij në rërën e shkretëtirës.
Zoti donte të përdorte Moisiun për të çliruar popullin e Tij nga skllavëria, por jo në këtë mënyrë.
Njerëzit e morën vesh për atë që kishte ndodhur. Dhe Faraoni po ashtu dhe donte ta vriste Moisiun.
Kështu Moisiu iku në një vend të huaj. A ishte tani tepër vonë? A mund të përdorte Zoti një vrasës si Moisiu?
(zëri i deleve që blegërinë) Për 40 vjet të tëra, Moisiu kulloti delet e një njeriu tjetër. Kur ai e çonte tufën nëpër fushat me bar, kishte shumë kohë për të menduar.
Ai nuk e harroi Zotin dhe Zoti nuk e harroi atë.
Papritur Moisiu u ngrit në këmbë.
Moisiu: "E pamundur! Kjo është thjesht e pamundur. Një shkurre në flakë. Në zjarr. Por është kaq e çuditshme - sepse shkurrja nuk konsumohej."
Sekretin e shkurres që digjej do ta tregojmë në dramën e ardhshme.
Folësit: Autori, Moisiu (si fëmijë), nëna, Moisiu
© E drejta e autorit: CEF Gjermani