Home
Links
Contact
About us
Impressum
Site Map


YouTube Links
App Download


WATERS OF LIFE
WoL AUDIO


عربي
Aymara
Azərbaycanca
Bahasa Indones.
বাংলা
Български
Cebuano
Deutsch
Ελληνικά
English
Español-AM
Español-ES
فارسی
Français
Fulfulde
Gjuha shqipe
Guarani
հայերեն
한국어
עברית
हिन्दी
Italiano
Қазақша
Кыргызча
Македонски
മലയാളം
日本語
O‘zbek
Plattdüütsch
Português
پن٘جابی
Quechua
Română
Русский
Schwyzerdütsch
Srpski/Српски
Slovenščina
Svenska
தமிழ்
Türkçe
Українська
اردو
中文

Home -- Uzbek -- Perform a PLAY -- 118 (Sad Christmas memory 1)

Previous Piece -- Next Piece

DRAMALAR -- do'stlaringiz uchun bularni ijro eting!
Bolalarga ijro etish uchun o'yinlar

118. Chananing to'qnashuvi 2


Siz maktabga avtobusda borishdan ko’ra chanada borishni yoqtirasizmi? Tog’li rayonda yashovchi Anora va Latifjon har kuni vodiyga chanalarida borganlar. Lekin bitta chanada bormas edilar, chunki birga turolmas edilar. Nimagadir bir-birlarini tushunishlari juda qiyin edi. Bu Seshanba kuni sodir bo’ldi. Latifjon bunday bo’lishi xohlamagan edi. Latifjonning rostdan ham bunday niyati yo’q edi. Chanada tez ketayotib Latifjon Anoraga urilib ketdi va ikkalalari ham suvga tushib ketdilar.

Anora: "Aqlingni yeb qo’ygansan! Ethtiyot bo’lsang bo’lmaydimi? Boshingda ko’zing yo’qmi?"

Latifjon: "Anora, meni kechir. To’xtab tur men senga yordam beraman."

Anora: "Kerak emas! Sening yordaming siz ham chiqib olaman."

Latifjon: "Bunchalik qattiq xafa bo’lma, sen ahmoq qizsan."

Kitoblari va o’zi uvib ketgan Anora maktabga kech keldi.

O’qituvchi: "Anora, nima bo’ldi?"

Anora: "Latifjonning xatosi. U meni suvga itarvorib meni yolg’iz tashab o’zi qocib ketdi."

Hammaning Anoraga rahmi keldi, Latifjonga esa jahl bilan qarashdi. Anoraning yuragi ham Latifjonnikiga o’xshab yomonligini hech kim bilmas edi. Hamma onasi yo’q Anora tarafida edi.

Odamlar tashqarini ko’radilar, Xudo esa bizning yuragimizni ko’radi.

Ohistagina ovoz Anora va Latifjonga yomon ko’rish gunohligini aytdi. Lekin ulardan hech qaysi birlari birinchi qadam tashlashni xohlamadilar. Holat yomonlashib ketdi.

Qorlar erigach bir kuni Latifjon tog‘ yon bag’rida mushigi bilan o’ynayotgan Doniyorni uchratib qoldi.

Latifjon: "Nima qilyabsan?"

Doniyor: "Men Anoraga gul teryabman."

Latifjon: "Anoragami? Sening opang ahmoq!"

Latifjon Donyorning gullarini qo’lidan tortib olib, yerga sochib, ularni tepkilab tashladi.

Doniyor: "Dadamga aytib beraman."

Latifjon: "Yo’q, bunday qilmaysan."

Latifjon Doniyorning mushigini olib chuqurlik ustida ushlab turardi. Keyin hammasi birdan sodir bo’ldi. Oppog’oy Latifjonni tirnab olgan edi, Latifjon uni chuqurlikka qo’yib yubordi. Besh yoshli Doniyor mushukchani olmoqchi bo’lgan edi, chuqurlikka tushib ketdi. Vahimaga tushgan Latifjon pastdagi Donyorga qarab turardi.

Latifjon: "Doniyor! Doniyor, tirikmisan? Biror narsa degin!"

Javob yo’q edi. Latifjon atrofga qarab uyiga qochib ketdi. Og’ilxonaga yashirinib olib, ko’p yig’ladi.

Keyin nima bo’ladi? Siz bu haqida keyingi hikoyada bilib olasiz.


Ishtrokchilar: Hikoya aytuvchi, Anora, Latifjon, O’qituvchi, Doniyor

© Copyright: CEF Germany

www.WoL-Children.net

Page last modified on October 10, 2017, at 03:33 PM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)