921. شبولا ڏکڻ آفريڪا مان

(ھٿوڙي جي آواز)

والد: ”شبولا، تو اهو تمام چڱي طرح سان ڪيو آهي۔“

شبولا: ”مون سان شرط لڳائي وٺو، ان سان جسم مضبوط ٿيندو آهي۔ آه! آه! اهو منهنجو پير هو۔“

والد: ”هاڻي کان تو کي ھٿوڙو پڪڙڻ جي اجازت بہ نہ هوندي۔ ٿورو آرام ڪر ۽ پوءِ تو پنهنجي پيرن تي بيهجان تہ جيئن هي جھونپڙي ٺاهي سگھين۔“

شبولا ڇانوَ ۾ ويٺو۔ ڪجھ فاصلي تي کيس بندر جي رڙ جي آواز آئي۔ ان جي پيءُ ڏکڻ آفريڪا ۾ جھونپڙيون ٺاهڻ جو ڪم جاري رکيو۔ ڇا اهي ايتريون سٺيون ٿينديون جيتريون ڳوٺ اندر مشنري اسڪول ۾ هيون؟

والد: ”شبولا، وري ڪم شروع ڪر۔“

ان کي پنهنجي پيءُ جي مدد ڪرڻ ۾ مزو اچي رهيو هو، پر ان کي اسڪول وڃڻ ۾ هن کان بہ وڌيڪ مزو ايندو هو۔

هو اڳين ڏينهن صبح مڪئِي ۽ مونگ پھلي جي مکڻ سان ٺهيل ناشتو ڪري اسڪول وڃڻ لاءِ نڪتو۔ ان کي اَمفندِس پسند هئي، هي زمبابوي جي ٻولي ۾ ”مس“ جي لاءِ نالو آهي۔ سڀ ٻار ان کي پسند ڪندا هئا۔ شبولا کي پنهنجي مذهبي ڪلاس تمام گھڻي پسند هئي، جنهن ۾ هو ڪارو پيچدار وار وارو ننڍو ڇوڪرو تمام گھڻي غور سان ٻڌندو هو۔

مس: ”هڪ ننڍي رڍ ڀڄي پري هلي وئي ۽ گم ٿي وئي۔ دراڙ باقي رڍن کي ڇڏي ڏنو ۽ ان گم ٿيل رڍ کي ڳولهڻ لڳي ويو جيسين اها ملي نہ وئي۔ هن ان کي ڪنڊن واري جھنگ مان ڪڍيو ۽ کڻي واپس گھر وٺي ويو۔ خداوند يسوع سٺو دراڙ آهي۔ هو آسمان کان زمين تي لھي آيو تہ جيئن گم ٿيلن کي ڳولي سگھي۔“

شبولا: ”اَمفندِس، مان بہ گم ٿيل رڍ آهيان۔ ڇا يسوع مون کي بہ ڳولي رهيو هوندو؟“

استاني: ”ها، هو توهان کي بہ ڳولي رهيو آهي ڇو تہ هو توهان سان پيار ڪري ٿو۔ توهان کيس ٻڌائي سگھو ٿا جڏهن توهان کي ان سان تعلق رکڻ جو دل ڪري۔“

هڪ ڏينهن شبولا پنهنجي ڪلاس کان غائب هو۔ هو ان ڏينهن پنهنجي بستري مان نڪرڻ چاهيندو هو، پر هن کي تمام سخت بخار هو ۽ هن کي تمام گھڻا چڪر اچي رهيا هئا۔

ماءُ: ”شبولا، توکي تمام سخت بخار آهي۔ مان چڙيلن جي ڊاڪٽر کي سڏي ٿِي اچيان۔“

شبولا (کمزور آواز ۾): ”هو منهنجي مدد نٿو ڪري سگھي۔“

شبولا تمام بيمار هو ۽ وڏي مشڪل سان ڳالهائي رهيو هو۔ آچر جي ڏينهن سندس مس هن کان ملڻ آئي۔

مس: ”شبولا، تون تمام بيمار آهين۔ جيڪڏهن وقت اچي ويو هجي تہ ڇا تون مرڻ لاءِ تيار آهين؟“

شبولا: ”خداوند يسوع منهنجو دراڙ آهي۔ هو جلدي مون کي آسمان تي وٺي ويندو۔“

شبولا پنهنجون اکيون بند ڪيون ۽ پوءِ ٻيهر انهن کي ڪڏهن بہ نہ کوليون۔

ان جي جنازي تي، اَمفندِس سٺي دراڙ جي ڪهاڻي ٻڌائي۔

اچانڪ ان جو والد ننڍي تابوت جي اڳيان گوڏن تي ويٺو ۽ دعا ڪئي۔

والد: ”خداوند يسوع، هاڻي شبولا تون سان گڏ آهي۔ هو اتي تمام سٺي جاءِ تي هوندو۔ مان بہ توسان تعلق رکڻ چاهيان ٿو۔ منهنجا گناهہ معاف ڪري ڇڏ ۽ منهنجو سٺو دراڙ ٿي وڃ۔ آمين۔
اَمفندِس، هاڻي مان ايترو اداس نہ آهيان ڇو تہ مان ڄاڻان ٿو تہ مان هڪ ڏينهن ضرور ٻيهر شبولا سان ملندس آسمان تي۔“

ماڻهون: بيان ڪرڻ واري، والد، ماءُ، شبولا، مس

ynamreG FEC :thgirypoC ©