Sindhi, Dramas: Piece 073 – جماعت ۾ صدمو 1

This page in HTML4 - Print - Bottom

Home -- Sindhi -- Perform a PLAY -- 073 (Shock in the classroom 1)

This page in: -- Albanian -- Arabic ? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malagasy -- Malayalam ? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- SINDHI -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German ? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek

Previous Piece -- Next Piece

!ڍراما- هنن کي ٻين ٻارن جي سامهون پڻ پيش ڪريو
ٻارن جي سامهون پيش ڪرڻ وارا ڍراما

37. جماعت ۾ صدمو 1

ڇٽيون ختم ٿي چڪيون هيون۔ تمام ڏک جي ڳالهہ آهي! پر اسڪول جو هي سال ايترو بور ٿيڻ وارو نہ هو۔ اوڪ ٽري اسڪول جا شاگرد ننڍڙن گروپن ۾ بيٺا هئا۔ انهن جا ڪپڙا ٿورو پراڻي انداز جا هئا، پر انهن ڏينهن ۾ ائين ئي هوندو هو۔ اهي ٻٽاڪ هڻڻ ۾ تمام گھڻا تيز هئا۔ خاص ڪري جم۔ جيڪو بہ هو چوندو هو باقي ائين ئي ڪندا هئا۔

جم: ”ٻُڌو! جڏهن نئون استاد اچي ۽ ڏاڍو سٺو ٿيڻ جي ڪوشش ڪري تہ سمجھي وٺجو تہ هو ڪجھہ ڏينهن جو مهمان هوندو ۽ کيس جلد ئي وڃڻو پوندو۔ پاڻ پيهرين بہ ٽي استادن ڀڄائي چڪا آهيون ۽ هن کي بہ وڌيڪ ڏينهن ٽڪڻ نہ ڏينداسين۔“

اسڪول جي پيهرين شاگردياڻي: ”اسان کي ڪوبہ قابو نٿو ڪري سگھي، جڏهن تہ اسين ايترا تہ فرمانبردار آهيون ۽ سکڻ جي سِڪ رکون ٿا۔“ (هر ڪو ٽهڪ ڏئي ٿو ۽ کلي ٿو)

اسڪول جي ٻي شاگردياڻي: ”هي اچي چڪو آهي۔ جلدي، ڪلاس ۾ هلو!“

اسڪول جي پيهرين شاگردياڻي: ”هي اسان جي اسڪول ۾ ڪٿان لٿو آهي؟“

اسڪول جي ٻي شاگردياڻي: ”پرنسپل چيو آهي خدا هن کي هتي موڪليو آهي۔“

جم: ”۽ اسان ان جو اهڙو حال ڪنداسين جو هو هتي کان وڃڻ چاهيندو۔“ (هر ڪو کلي ٿو)

(اسڪول جي گھنٽيءَ جي آواز)

اسڪول جي گھنٽي وڳي۔ جم ۽ ان جا دوست پوئين قطار ۾ ويٺا۔ تجسس سان اهي ان انتظار ۾ هئا تہ اڳتي ڇا ٿيندو۔ استاد ڪلاس ۾ آيو۔ هن ڪلاس ۾ هيڏانهن هوڏانهن ڏٺو ۽ هن کي سٺو لڳو۔

استاد: ”صبح بخير ٻارو۔ هن سال پاڻ هڪٻئي سان ملي جلي اڳتي وڌڻ چاهيون ٿا۔ جيڪڏهن اسين چاهيون ٿا تہ اسڪول جو هي سال سٺو گزري تہ پوءِ اسان کي اڄ کان ئي سٺي شروعات ڪرڻي پوندي۔ مهرباني ڪري سڀ اُٿي بيهو۔ پاڻ دعا ڪرڻ لڳا آهيون۔“

دعا؟ شاگرد تہ خاموش ٿي ويا۔ جم ايترو تہ حيران هو جو هو پنهنجي پاڻ اٿي بيٺو ۽ دعا لاءِ پنهنجا هٿ ٻڌا۔

استاد: ”مالک يسوع، اسان جي مدد ڪر تہ اسين گڏجي ڪم ڪريون ۽ هن سال اڳتي وڌي سگھون۔ هر شاگرد لاءِ توهان جو شڪر ڪريان ٿو۔ ۽ آءُ دعا ڪريان ٿو تہ هرڪو توهان کي ڄاڻي سگھي ڇاڪاڻ تہ تون هر هڪ سان پيار ڪرين ٿو۔ آمين۔“

شاگردن کي هي سمجھہ ۾ نہ آيو تہ ان جو ڇا مطلب آهي۔ پر ان جي دعا سڀني جي دلين ۾ داخل ٿي وئي۔ استاد هي چاهيو پئي تہ اهي يسوع کي ڄاڻن ڇاڪاڻ تہ يسوع انهن سان پيار ڪري ٿو۔ انهن هن کان اڳ اهڙي ڪا ڳالهہ نہ ٻڌي هئي۔ انهن وٽ هن جي باري ۾ سوچڻ لاءِ گھڻو وقت ئي نہ هو۔ اهي وڏي مشڪل سان پيهرين جھٽڪي مان ٻاهر نڪتا، ۽ پوءِ ٻيو جھٽڪو لڳو۔

مان ايندڙ ڊرامي ۾ اوهان کي ٻڌائيندس تہ پوءِ اڳتي ڇا ٿيو۔

ماڻهون: بيان ڪرڻ واري، جم، اسڪول جيون ٻہ شاگردياڻيون، استاد

This page in HTML4 - Print - Top