STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
Home عربي |
Home -- Albanian -- Perform a PLAY -- 081 (Man over board 1) This page in: -- ALBANIAN -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malagasy -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Sindhi -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
DRAMAT – luajini për fëmijët e tjerë!
Drama për tu luajtur nga fëmijët
81. Njeriu jashtë bordit 1Ejani me ne, do të shkojmë të shikojmë qytetin! Djali: "Ka fortifikim super. Do shkoj të shikoj kullat e vrojtimit." Vajza: "Do të preferoja të shkoja në librari. Mund të rri me orë të tëra." Djali: "Pallati Mbretëror. Uou, është i mrekullueshëm!" Vajza: "Do shkoj tek kopshti zoologjik." Djali: "Do shkosh të vizitosh të afërmit e tu atje?" (të qeshura) Shumë vite më parë, Zoti e hodhi poshtë këtë qytet. Ai nuk e la veten të impresionohej nga pamja e bukur. Ai pa atë që fshihej pas saj - shumë urrejtje dhe luftra, tradhti dhe vrasje. Njerëzit në këtë qytet jetonin sikur Zoti dhe ligjet e Tij nuk ekzistonin. Ata e kishin harruar Krijuesin e tyre. Kjo është gjëja më e keqe që mund t'i ndodhë dikujt. Nëse Zoti do të shikonte nga afër jetën tuaj, çfarë do të shihte? Ai e ndëshkon mëkatin sepse Ai është i shenjtë. Por Zoti është dashuri në të njëjtën kohë dhe do të preferont t'i shpëtonte njerëzit, prandaj dëshironte t'i paralajmëronte në fillim. Zoti foli: "Jona, shko në qytetin e njohur të Ninivesë. Prediko se si do t’a ndëshkoj për mëkatin e tyre. Sepse ata njerëz më kanë harruar Mua." Jona shkoi, por jo në Ninive. (tinguj vrapimi, frymëmarrje e rëndë) Jona: "S’ka shanse të shkoj në Ninive! Për armiqtë e tokës sonë? Nuk jam i çmendur. Ata e meritojnë të vdesin. Hej, ka një anije në port. Do t'i paguaj mirë dhe do të lundroj larg nga këtu." Ikja nga Zoti kushton shtrenjtë. Jona u ngjit në depon e anijes dhe e zuri gjumi midis fuçive dhe kutive, i rraskapitur. Jona ishte budalla. Ku mund të fshihet njeriu nga Zoti? Edhe në skajet e tokës pot ë shkojë, Ai do të na shihte përsëri. Dhe Perëndia e pa Jonën. Shpërtheu një stuhi e tmerrshme. Ekuipazhi i anijes u thirri perëndive të tyre. Zoti i gjallë, që mund t'i shpëtonte, ishte i panjohur për ta. Ata hodhën ngarkesën në det për të lehtësuar anijen. Kapiteni e shkundi Jonan që t’a zgjonte. Kapiteni: "Hej, çohu! Thirri Zotit tënd, mbase Ai na shpëton." Jona u çua menjëherë. Dhe çdo gjë doli në dritë. Detari: "Kush je ti? Dhe nga vjen? Çfarë zanati ke?" Jona: "Jam Jona. Adhuroj Zotin që bëri tokën dhe qiellin. Unë jam fajtori i stuhisë sepse nuk iu binda Zotit." Detari: "Dhe çfarë duhet të bëjmë ne tani?" Jona: "Më hidhni në det, dhe stuhia do të qetësohet dhe Zoti do ju shpëtojë." Në fillim nuk donin t’a hidhnin, por detari e mori Jonan dhe e hodhi në det (tingulli i përplasjes me ujin). A është ky fund ii historisë së Jonës? Jo! Aventura sapo ka filluar. Dhe do të vazhdojë në dramën tjetër. Folësit: Autori, djali, vajza, Zoti, Jona, kapiteni, detari © E drejta e autorit: CEF Gjermani |