STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Uzbek -- Perform a PLAY -- 008 (Earthquake at midnight) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- UZBEK
DRAMALAR -- do'stlaringiz uchun bularni ijro eting!
Bolalarga ijro etish uchun o'yinlar
8. Tundagi zilzilaKema qirg’oqqa kelib to’xtadi. Pavlus va uning do’sti Sila Filippi shahriga kelib to’xtashdi. Ular bozorlarda va ko’chalarda qayta va yana qayta: Pavlus: “Xudo sizni sevadi. U O’zining O’g’lini dunyoga yubordi. Rabbiy Isoga ishoning va qutqarilasiz” – der edilar. Lidiya bunga ishondi va Iso haqidagi hikoyani xursand bo’lib eshitdi. Boshqalar g’ashlanib va jahllari chiqib: Olomon: “Ular to’palonni keltirib chiqaryabdilar! Biz buni eshitishni xohlamaymiz. Ularni bu yerdan haydab chiqaringlar!” – deb baqirar edilar. Toshlar otishdi. Ko’p odamlar olomoni Xudo elchilariga qarshi birdaniga tashlanishdi. Ularni kiyimlarini yirtib kaltakladilar. Ularning orqalari kaltak zarbidan shilinib ketdi. Ularni oyoq qo’llarini kishanlab qorong’u, zah, zindonga tashladilar va u yerda ularni zindonbon qo’riqlar edi. Hamma yerlari og’rirdi va orqalari achishardi. Muqaddas Kitobda biz qamoqqa tushgan bu imonlilarni: “Nimaga Xudo bunday bo’lishiga yo’l qo’ydi?” – deb noligan yoki so’raganlarini o’qimaymiz. Buning o’rniga ular kechasi Xudoni olqishlab qo’shiq aytdilar. Keyin shunday bo’ldi: Xudo qattiq yer qimirlashi bilan ularga yordam berdi. Ularning kishanlari yechilib qamoqxona eshiklari ochilib ketdi. Zindonbon qattiq ovozdan uyg’onib ketdi. Uning birinchi o’ylagan fikri ‘mahbuslar qochib ketishdi’ bo’ldi. U boshliqlaridan qo’rqib o’zini o’ldirmoqchi bo’lib qilichini olganda … Pavlus: “Toxta! Zinhor o’zinga shikast yetkaza ko’rma. Biz hammamiz shu yerdamiz.” Rostdan hech kim qochmagan edi. Vahimaga tushgan zindonbon Pavlusning oyoqlariga yiqildi. Zindonbon: “Najot topishim uchun nima qilishim kerak?” Pavlus: “Hech narsa qilishing kerak emas. Iso hamma narsani sen uchun qilgan. Bunga ishon va sen qutilasan.” Bu qiyin emas edi. Zindonbon ishondi va o’zgardi. U mahbuslarga boshqa yomonlik qilmadi, aksincha ularga ovqat va yaralariga dorilar berdi. Ertasi kun ertalab amaldorlar mirshablarni zindonbon oldiga Pavlus va Silani qo’yib yuborish uchun jo’natdilar. Va ularning o’zlari Pavlus va Silaning oldiga kelib nato’g’ri harakatlari uchun kechirim so’radilar. Bundan so’ng Pavlus va Sila ko’p joylarga borib ko’plarga: Pavlus: “Rabbiy Isoga ishoning va siz najot topasiz va abadiy hayotga ega bo’lasiz” – dedilar. Ishtrokchilar: Hikoya aytuvchi, Pavlus, olomon, zindonbon Copyright: CEF Germany |