STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Turkish -- Perform a PLAY -- 163 (The secret of Wilden Woods 1) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish? -- Swiss German? -- Tamil -- TURKISH -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
TİYATRO OYUNLARI -- bu oyunları başka çocuklara oyna!
Çocukların oynaması için tiyatro oyunları
163. Wildenwald Ormanı’nın Sırrı 1Ruth, Margret teyzeye çok kızmıştı. Doğru davranmadığı için akşam yemeğini yemeden yatağına gitmesi gerekmişti. Philipp sessizce odasına geldi. Philipp: “Bu senin için. Onu gizlice çorabımın içine sokup sakladım.” Ruth’un karnı çok aç olduğu için hemen ekmeğe kocaman bir ısırık attı. Ruth (ağzı dolu): “Philipp, ben uslu bir kız olmak istiyorum. Peki neden uslu olmayı başaramıyorum?” Philipp: “Bilmiyorum. Kimsenin seni kızdırmasına izin vermemelisin. Böylece çirkin sözcükler çıkmaz ağzından. Anne ve babamız Hindistan’a gittiler. Oradaki insanlara İsa’yı anlatmak için. Onlar Hindistan’dayken Margret teyzenin bize bakmayı kabul etmesi çok ince bir davranış.” Ruth içini çekti ve ekmeğin kalan yarısını da ağzına attı. Birden Margret teyzenin adımlarını duydular. Philipp hemen odasına kaçtı ve giysileriyle yatağa yattı. Margret teyze: “İyi geceler Philipp, iyi geceler Ruth.” Philipp: “İyi geceler Margret teyze.” Ruth sanki uyuyormuş gibi yaptı. Ertesi gün Philipp okul tatili için planlar yapmaya başladı. Philipp: “Wildenwald Ormanı’na keşifler yapmaya gidelim. Belki dere kenarındaki kuşlar yumurtadan çıkarlar bugün. Kendimize orada küçük bir kulübe yaparız. Doğada araştırmalar yapan bilimadamları gibi.” Ruth bu plandan çok hoşlanmıştı. Ormana giden dar yolda koşmaya başladılar. Ruth birden durdu ve Bay Tanners’ın koyun sürüsünü seyretti. İçlerinden küçük bir kuzu yanına gelip elini yaladı. Minik kuzunun annesi ve babası yoktu ve bazen sürüden uzaklaşıyordu. Philipp: “Haydi Ruth, fazla zamanımız yok.” Yapacakları kulübe için en iyi yeri buldular. Ruth ormandan dallar topladı, Philipp de dallardan Kızılderili çadırına benzer bir kulübe yaptı. Başka hiç kimsenin bilmediği bu kulübeye her gün geliyorlardı. Bir gün Ruth’un evde kalıp çamaşırları asması gerekiyordu. Evde kalmak zorunda olması hiç hoşuna gitmemişti. Çamaşırları öfkeyle çamura attı. Margret teyze: “Biraz dikkatli olamaz mısın? Bu kötü davranışın için özür dilemelisin.” Ruth: “Hiç de özür dilemiyorum. Çok acımasızsın Margret teyze.” Magret teyze: “Ruth, ben düşündüm taşındım ve seni bir yatılı okula vermeye karar verdim.” Ruth: “Böyle bir şey yaparsan kaçarım buradan!” (kapı çarpma sesi) Ruth öfkeyle evden uzaklaştı. İyice uzaklaşana kadar yürüdü. Nereye mi? Bunu kendisi de bilmiyordu. Magret teyzenin sözleri aklından çıkmıyordu bir türlü. (biraz sessiz ve derinden gelen bir ses tonu ile) ‘Seni yatılı okula vereceğim!’, ‘Kaçarım buradan!’, ‘Seni yatılı okula vereceğim!’, ‘Kaçarım buradan!’ Ruth’un hikayesinin devamını bir dahaki sefere anlatacağım. Konuşan kişiler: Anlatıcı, Philipp, Ruth, Margret teyze © Copyright: CEF Germany |