STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
Home عربي |
Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 151 (Donkey heads are expensive 1) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi -- French -- Fulfulde -- German -- GREEK -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
ΣΚΕΤΣ – να τα παίξεις με άλλα παιδιά!
Σκετς για να παίξουν τα παιδιά
151. Το φαγητό είναι ακριβό 1Μπορείτε να φανταστείτε τη Σαμάρεια, μια πόλη πάνω σε ένα λόφο, που ήταν καλά προστατευμένη; Όταν το Ισραήλ είχε χωριστεί σε δύο μέρη, η Σαμάρεια ήταν η πρωτεύουσα του βόρειου βασιλείου. Και οι εχθροί είχαν κυκλώσει αυτήν τη συγκεκριμένη πόλη. Οι Σύριοι ήθελαν να την κατακτήσουν. Αλλά δεν το έκαναν με τα όπλα. Την πολιόρκησαν. Όλοι βρίσκονταν γύρω από την πόλη και είχαν καρφώσει τα μάτια τους στις πύλες της πόλης. Οι πολιορκημένοι, αυτοί που ήταν μέσα στην πόλη, άκουγαν όλο άσχημα νέα. Το φαγητό ήταν λιγοστό και γι’ αυτό πολύ ακριβό. Πουλούσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να πάρουν λίγο φαγητό. Πεινασμένα παιδιά έκλαιγαν και έψαχναν φαγητό στους δρόμους. Η υπομονή του λαού είχε εξαντληθεί. Και ο βασιλιάς δεν άντεχε άλλο. Κατηγορούσε τον Ελισσαίο και ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει τον αγγελιοφόρο του Θεού. Ένας αξιωματικός τον συνόδευσε. Ο Ελισσαίος τους είδε να έρχονται. Eλισσαίος: «Βασιλιά, άκουσε τον Θεό! Εκείνος υποσχέθηκε ότι αύριο θα έχετε φαγητό να φάτε και μάλιστα πολύ φτηνά». Ο αξιωματικός απάντησε προσβλητικά. Αξιωματικός: «Αδύνατον! Τι νομίζετε, ότι ο Θεός θα ανοίξει ένα παράθυρο στον ουρανό και θα ρίξει φαγητό προς το μέρος μας;» Eλισσαίος: «Θα δεις ότι ο Θεός θα το κάνει, αλλά ως τιμωρία, εσύ δεν θα φας καθόλου απ’ αυτό το φαγητό». Αυτά ήταν καλά νέα από τον Θεό, αλλά κανείς δεν τα πίστεψε. Η ανάγκη για φαγητό ήταν πολύ μεγάλη. Αλλά ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για φαγητό είχαν τέσσερις άντρες που κάθονταν έξω από το τείχος της πόλης. Ήταν ντυμένοι με κουρέλια, κόντευαν να πεθάνουν από την πείνα και ήταν λεπροί. Τους είχαν διώξει από την πόλη, επειδή είχαν αυτήν την τρομακτική δερματική ασθένεια. Μήπως είχε έρθει το τέλος όλων των ανθρώπων στην πόλη; Απογοητευμένοι, οι τέσσερις λεπροί, δεν ήξεραν τι να κάνουν, μέχρι που κάποιος μίλησε: Λεπρός: «Ο θάνατος παραφυλάει παντού. Αν παραμείνουμε εδώ, θα πεθάνουμε. Αν μπούμε στην πόλη, πάλι θα πεθάνουμε. Αν πάμε στους εχθρούς μας, ίσως… ίσως μας αφήσουν να ζήσουμε. Και αν μας σκοτώσουν, ε… ας πεθάνουμε εκεί». Μία σπίθα ελπίδας έλαμψε στην καρδιά τους. Όταν έπεσε ο ήλιος, μπήκαν κρυφά στο στρατόπεδο του εχθρού. Είχαν μεγάλη αγωνία! Έψαξαν την πρώτη σκηνή. Προσεχτικά! Πρέπει να κάνουμε ησυχία! Το τι έγινε μετά, θα το πούμε την επόμενη φορά. Άνθρωποι: Αφηγητής, Ελισσαίος, λεπρός, αξιωματικός © Copyright: CEF Germany |