STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
Home عربي |
Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 167 (Super idea, Aunt Margret 5) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- GREEK -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
ΣΚΕΤΣ – να τα παίξεις με άλλα παιδιά!
Σκετς για να παίξουν τα παιδιά
167. Τέλεια ιδέα, θεία Μαργαρίτα 5Η Ρουθ και ο Φίλιππος τύλιξαν τα δώρα για τον Τέρυ και ξεκίνησαν. Ο άρρωστος φίλος τους θα είχε μια ωραία έκπληξη. Στη μέση του δάσους συνάντησαν τη μητέρα του Τέρυ. Έκλαιγε. Η Τέρυ προσπάθησε να την παρηγορήσει και να της πει για τον Χριστό, τον Καλό Ποιμένα, που την έψαχνε και θα την βοηθούσε, επειδή την αγαπούσε. Φίλιππος: «Φέραμε κάτι και για εσάς. (ήχος από νομίσματα) Αυτά είναι όλα όσα έχουμε. Μπορείτε να πάρετε γάλα για τον Τέρυ μ’ αυτά τα λεφτά». Μητέρα: «Σας ευχαριστώ πολύ, είστε πολύ καλοί. Πηγαίνετε σπίτι, ο Τέρυ σας περιμένει». (ήχος από βήματα) Φίλιππος: «Ρουθ, θύμωσες μαζί μου που έδωσα όλα τα λεφτά μας;» Ρουθ: «Όχι. Και ο Καλός Ποιμένας έδωσε όλα όσα είχε, όταν πέθανε επάνω στο σταυρό για μας. Κι εμείς δεν πρέπει να είμαστε τσιγκούνηδες!» Ο Τέρυ ήταν χαρούμενος με τα δώρα του. Αλλά ήταν ακόμα στενοχωρημένος. Τέρυ: «Ο γιατρός είπε ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει πια. Προτιμώ να πεθάνω». Ο Φίλιππος και η Ρουθ αναρωτιόντουσαν αν ο Θεός άκουσε την προσευχή τους. Γιατί δεν έκανε ένα θαύμα ο Θεός; Εκείνο το βράδυ πήγαν πολύ στενοχωρημένοι σπίτι τους. Η θεία Μαργαρίτα είχε καθαρίσει τον ξενώνα. Θεία: «Τι θα λέγατε, αν ζητούσαμε από τον Τέρυ και τη μαμά του να ζήσουν μαζί μας;» Ρουθ: «Τέλεια! Αυτή είναι υπέροχη ιδέα!» Ένα ασθενοφόρο έφερε τον Τέρυ στο σπίτι. Του άρεσε πολύ το δωμάτιό του. Το κρεβάτι του ήταν δίπλα στο παράθυρο. Tέρυ: «Τι όμορφο δωμάτιο!» Μετά κοίταξε την εικόνα στον τοίχο. Ο Χριστός, ο Καλός Ποιμένας, είχε απλώσει το χέρι Του για να σώσει το χαμένο πρόβατο. Τέρυ: «Ρουθ, θέλω να μου δείξεις την άλλη εικόνα, με τον Καλό Ποιμένα να κρατά το πρόβατο που έσωσε, στα χέρια του». Ο ποιμένας του έφερε μία. Στην εικόνα ήταν πολλά πρόβατα. Ο Χριστός περπατούσε μπροστά και κρατούσε στα χέρια του ένα πρόβατο. Tέρυ: «Πού πηγαίνει το πρόβατο ο Χριστός;» Ποιμένας: «Στο σπίτι του». Tέρυ: «Πού είναι το σπίτι του;» Ποιμένας: «Εκεί όπου ζει ο Χριστός. Στον ουρανό, όπου δεν υπάρχουν δάκρυα, ούτε πόνος». Τέρυ: «Όλοι πάνε εκεί;» Ποιμένας: «Όλοι όσοι ανήκουν στον Καλό Ποιμένα». Τέρυ: «Θέλω να γίνω κι εγώ ένα πρόβατο του Καλού Ποιμένα και να είμαι μαζί Του». Ο Τέρυ προσευχήθηκε και κράτησε την εικόνα σφιχτά στο χέρι του. Μετά κοιμήθηκε. Αλλά τι ήταν όλα αυτά τα βήματα που ακούστηκαν στο σπίτι στη μέση της νύχτας; Θα σας πω την απάντηση την επόμενη φορά. Άνθρωποι: Αφηγητής, Φίλιππος, Ρουθ, μητέρα, Τέρυ, ποιμένας, θεία Μαργαρίτα © Copyright: CEF Germany |