Greek, Dramas: Piece 166 – Άραγε θα πεθάνει ο Τέρυ 4

Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 166 (Must Terry die 4)

This page in: -- Albanian -- Arabic ? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi ? -- French -- Fulfulde -- German -- GREEK -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam ? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish ? -- Swiss German ? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek

Previous Piece -- Next Piece

ΣΚΕΤΣ – να τα παίξεις με άλλα παιδιά!

Σκετς για να παίξουν τα παιδιά

166. Άραγε θα πεθάνει ο Τέρυ 4

Φίλιππος: «Ρουθ, πιστεύεις ότι ο Τέρυ θα πεθάνει;»

Ρουθ: «Όχι. Προσευχήθηκα στον Χριστό να τον θεραπεύσει».

Φίλιππος: «Κι εγώ το ίδιο, αλλά δεν ξέρω, αν ο Χριστός με άκουσε».

Ρουθ: «Αν ανήκεις στον Καλό Ποιμένα, τότε ο Χριστός θα σε ακούει πάντα».

Φίλιππος: «Πώς γίνεται αυτό;»

Ρουθ: «Απλά πες στο Χριστό ότι Τον αγαπάς και ότι θέλεις να Του ανήκεις».

Η Ρουθ έδειξε στον αδελφό της την εικόνα του Καλού Ποιμένα, που της είχε δώσει ο ποιμένας.

Ο Φίλιππος την κοίταξε για πολλή ώρα.

Φίλιππος: «Ναι, θέλω να το κάνω αυτό. Σε παρακαλώ, άφησέ με μόνο».

Αργότερα, το πρόσωπό του έλαμπε από χαρά, δείχνοντας ότι τώρα ανήκε στον Χριστό. Κι όταν ήρθε ένα γράμμα από τον Τέρυ, έκανε και τα δυο παιδιά πολύ χαρούμενα.

«Αγαπητέ μου Φίλιππε, αγαπητή μου Ρουθ, δεν είμαι πια στο νοσοκομείο. Θα χαρώ αν έρθετε να με επισκεφτείτε. Μένω στην καλύβα που βρίσκεται στο ρυάκι, στην άκρη του δάσους. Με αγάπη, Τέρυ».

Τι; Ο φίλος τους έμενε σε μια καλύβα στο δάσος;

Ο Φίλιππος χτύπησε προσεχτικά στην πόρτα. (ήχος από χτύπημα)

Mητέρα: «Τι θέλετε;»

Ρουθ: «Ο Τέρυ μας προσκάλεσε».

Mητέρα: «Εσείς είστε τα παιδιά, που βοηθήσατε τον Τέρυ όταν έπεσε από το δέντρο; Ελάτε μέσα».

Ο Τέρυ ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Φαινόταν χλωμός και πολύ αδύνατος. Έκλαψε όταν είδε τους φίλους του. Ο Φίλιππος και η Ρουθ δεν είχαν ιδέα για το τι να μιλήσουν μαζί του. Ήταν πολύ σκοτεινά και πνιγηρά στο δωμάτιό του.

Ο Τέρυ πονούσε πολύ. Για μεσημεριανό έπινε ένα φλυτζάνι τσάι κι έτρωγε μία λεπτή φέτα ψωμί. Ο Φίλιππος και η Ρουθ δεν το ήξεραν ότι ο Τέρυ ήταν τόσο φτωχός.

Στο σπίτι, είπαν στη θεία Μαργαρίτα όλα όσα είδαν και αποφάσισαν να επισκέπτονται τον Τέρυ κάθε μέρα.

Φίλιππος: «Θα του πάω να δει το μπλοκ με τις ζωγραφιές μου».

Ρουθ: «Κι εγώ θα του πάω μία σακούλα με μήλα και μια Γραφή με την ιστορία του Καλού Ποιμένα».

Φίλιππος: «Θα δώσουμε στη μαμά του λίγα λεφτά από τον κουμπαρά μας, ώστε να αγοράσει γάλα για τον Τέρυ».

Ρουθ: «Πόσα λεφτά να τους δώσουμε;»

Φίλιππος: «Να πάρουμε όλα τα λεφτά μας μαζί και να αποφασίσουμε στο δρόμο».

Κι αυτό ακριβώς έκαναν.

Μπορείς να φανταστείς ποιον συνάντησαν στο μονοπάτι στη μέση του δάσους;

Θα σας πω την επόμενη φορά.

Άνθρωποι: Αφηγητής, Φίλιππος, Ρουθ, μητέρα

STORIES for CHILDREN by Sister Farida

166. Άραγε θα πεθάνει ο Τέρυ 4