Albanian, Dramas: Piece 151 – Kokat e gomarit janë të kushtueshme 1

Home -- Albanian -- Perform a PLAY -- 151 (Donkey heads are expensive 1)

This page in: -- ALBANIAN -- Arabic ? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi ? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam ? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German ? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek

Previous Piece -- Next Piece

DRAMAT – luajini për fëmijët e tjerë!

Drama për tu luajtur nga fëmijët

151. Kokat e gomarit janë të kushtueshme 1

A mund ta imagjinoni qytetin e Samarisë, një qytet mbi një kodër që është i mbrojtur mirë? Kur Izraeli u nda, ky ishte kryeqyteti i mbretërisë veriore.

Dhe armiqtë u futën në këtë qytet të veçantë.

Sirianët donin ta pushtonin. Dhe nuk e pushtuan me armë. E rrethuan. Rreth qytetit ata ngritën kampin e tyre dhe i mbanin sytë nga portat e qytetit.

Që atëherë, banorët e qytetit dëgjuan vetëm lajme të këqija. Sasia e ushqimit ishte e pakët. Gjithçka ishte shitur! Koka e gomarit, malli i keq, kushtonte 160 dollarë. Fëmijët gjysmë të uritur qanin dhe kërkonin ushqim në rrugë.

Kombi po kapte fundin e tij. Po kështu edhe Mbreti. Ai fajësoi Eliseun dhe ishte i vendosur ta vriste këtë lajmëtar të Perëndisë. Një zyrtar e shoqëroi atë.

Eliseu i pa që po vinin.

Eliseu: "Mbret, dëgjo Zotin! Ai premtoi se nesër do të ketë ushqim për të ngrënë dhe shumë lirë!"

Zyrtari u përgjigj në mënyrë fyese.

Zyrtari: "E pamundur! A mendon se Zoti do hapë ndonjë dritare nga parajsa dhe të na hedhë ushqimin?"

Eliseu: "Do ta shihni që është kështu, por si ndëshkim, nuk do të merrni asgjë për të ngrënë prej tij."

Ky ishte një lajm i mirë nga Zoti, por askush nuk e besoi.

Nevoja ishte shumë e madhe. Por ishte më e madhe për katër burrat që u ulën jashtë pranë portës së qytetit. Ata ishin të veshur me lecka, gjysmë të uritur dhe lebrozë. Për shkak të kësaj sëmundjeje të tmerrshme të lëkurës, ishin dëbuar.

A do të dëgjonte qyteti së shpejti lajmin e keq për vdekjen e tyre?

Të pashpresë, ata shikuan në largësi. Papritur njëri prej tyre theu heshtjen.

Lebrozi: "Vdekja fshihet kudo. Nëse qëndrojmë këtu, do të vdesim. Nëse shkojmë në qytet, do të vdesim gjithashtu. Nëse shkojmë te armiku, ndoshta… ndoshta ata do të na lënë të jetojmë. Dhe nëse na vrasin, atëherë do të vdesim atje."

Një shkëndijë shprese depërtoi në zemrat e tyre.

Kur perëndoi dielli, ata u futën fshehurazi në kampin e armiqve.

Tensioni ishte shumë i lartë!

Arritën në çadrën e parë.

Kujdes! Hesht!

Se çfarë ndodhi më pas, do t'ju tregoj në dramën tjetër.

Folësit: Autori, Eliseu, zyrtari, lebrozi

STORIES for CHILDREN by Sister Farida

151. Kokat e gomarit janë të kushtueshme 1