Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 117 (Sad Christmas memory 1)
117. Λυπητερή Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση 1
Η Αννέτα γυρνούσε και ξαναγυρνούσε στο κρεβάτι της. Ξαφνικά θυμήθηκε: ήταν Χριστούγεννα! Με αυτήν τη σκέψη, πετάχτηκε από το κρεβάτι της.
Aννέτα: «Ντίνο, Ντίνο, πού είσαι;»
Ντίνος: «Έλα γρήγορα στην μπροστινή πόρτα, Αννέτα!»
Aννέτα: «Τι κάνεις έξω; Θα αρρωστήσεις!»
Ντίνος: «Αννέτα, ο Άγιος Βασίλης είναι εδώ! Κι εσύ είχες πει ότι δεν θα μπορούσε να έρθει σε μας, επάνω στα βουνά. Καλά έκανα εγώ που έβαλα τη Χριστουγεννιάτικη κάλτσα μου έξω, και δες! Μου έφερε κάτι».
Η Αννέτα το είδε. Ένα κάτασπρο μικρό γατάκι χουζούρευε στην κάλτσα που κρεμόταν. Ο Ντίνος το έφερε μέσα στο σπίτι.
Ντίνος: «Θα το ονομάσω Χιονάτη. Είμαι πολύ χαρούμενος!»
Ο Ντίνος έδωσε λίγο ζεστό γάλα στο γατάκι και η Αννέτα κάθισε στην κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς και τους κοιτούσε. Καθώς τους έβλεπε, θυμήθηκε τα Χριστούγεννα πριν από 5 χρόνια.
Τότε, ήταν εφτά χρονών και την είχαν αφήσει να πάει στην εκκλησία με τον γείτονα και τον γιο του, τον Λουκά. Της είχε αρέσει πάρα πολύ που άκουσε τη Χριστουγεννιάτικη υμνωδία και το μήνυμα για τη γέννηση του σωτήρα Χριστού.
Αλλά όταν είχαν γυρίσει σπίτι, ο μπαμπάς της ήταν πολύ λυπημένος. Η Αννέτα κατάλαβε.
Aννέτα: «Η μαμά έχει χειροτερέψει;»
Πατέρας: «Ναι, Αννέτα μου, είναι πολύ άρρωστη. Σε ζητάει…»
Η Αννέτα πλησίασε στο κρεβάτι της μαμάς της και δεν θα ξεχνούσε ποτέ τα λόγια που της ψιθύρισε:
Mητέρα: «Αννέτα, έχω ένα δώρο για σένα, έναν μικρότερο αδελφό. Να τον προσέχεις».
Η Αννέτα πήρε το νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά της χωρίς να καταλαβαίνει τι σήμαιναν ακριβώς τα λόγια της μητέρας της. Αργότερα, ήρθε ο μπαμπάς της κοντά της.
Πατέρας: «Αννέτα, η μαμά σου δεν είναι πια μαζί μας. Γιορτάζει τα Χριστούγεννα στον Ουρανό. Ήξερε ότι θα πέθαινε και γι’ αυτό σου έδωσε τον μικρό Ντίνο».
Η Αννέτα έκλαιγε όλο το βράδυ στην αγκαλιά του μπαμπά της. Ήταν μια πολύ λυπητερή μέρα Χριστουγέννων.
Η Αννέτα είχε χαθεί στις σκέψεις της και ούτε κατάλαβε το πότε ήρθε η γιαγιά της στο δωμάτιο.
Ντίνος: «Γιαγιά, μπορείς να μας πεις για τον ουρανό, που βρίσκεται η μαμά;»
Ο Ντίνος χάρηκε πολύ που άκουσε γι’ αυτό το πανέμορφο μέρος, όπου δεν υπάρχει πόνος ή δάκρυα.
Η Αννέτα ήξερε ότι η μητέρα της ήταν καλύτερα στον ουρανό, δεν πονούσε πια. Και επιτέλους, τα Χριστούγεννα θα ήταν πιο χαρούμενα. Δεν ήξερε όμως ότι τα πράγματα θα άλλαζαν. Την επόμενη φορά θα δούμε τι θα γίνει στη ζωή τους.
Άνθρωποι: Αφηγητής, Αννέτα, Ντίνος, πατέρας, μητέρα
© Copyright: CEF Germany