Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 109 (Who is the thief)
109. Ποιος είναι ο κλέφτης
Η οικογένεια Σιώτου έτρωγαν μεσημεριανό. Η Λίζα και ο Φοίβος είχαν μόλις έρθει από το σχολείο. Όλοι είχαν να πουν ιστορίες για το πώς πέρασαν. Αλλά η μαμά τους ήταν πολύ σοβαρή εκείνο το μεσημέρι. Ξαφνικά, έκανε μια άβολη ερώτηση:
Mητέρα: «Είναι παράξενο, αλλά χτες το πρωί είχα 25 Ευρώ στο πορτοφόλι μου. Σήμερα ήθελα να πληρώσω στο μανάβικο, αλλά δεν μπορούσα, επειδή τα λεφτά έλειπαν. Ποιος από σας τα πήρε; Φοίβο εσύ; Ή μήπως εσύ, Λίζα;»
Φοίβος: «Μαμά, εμείς δεν είμαστε κλέφτες!»
Λίζα: «Μα φυσικά και δεν πήραμε τα λεφτά από το πορτοφόλι σου».
Mητέρα: «Τότε είναι πολύ παράξενο – αναρωτιέμαι πού να πήγαν τα λεφτά».
Αφού μάζεψαν το τραπέζι, ο Φοίβος και η Λίζα πήγαν να κάνουν τα μαθήματά τους. Αλλά η συνείδηση της Λίζας δεν την άφηνε σε ησυχία. Από τις ενοχές, άρχισε να την πονάει η κοιλιά της, επειδή εκείνη είχε πάρει τα λεφτά από το πορτοφόλι της μαμάς.
Λίζα: «Μακάρι να μην είχα κλέψει αυτά τα λεφτά. Αλλά γιατί δεν μου έδωσε η μαμά λεφτά για νέα σκουλαρίκια; Στην πραγματικότητα δεν τα έκλεψα. Μόνο τα δανείστηκα. Θα της τα δώσω πίσω μια μέρα».
Αλλά αυτές οι σκέψεις δεν ελάφρυναν καθόλου τη συνείδησή της.
Τελευταία, είχαν συζητήσει στο κατηχητικό της για την κλεψιά. Η Αγία Γραφή λέει ότι η κλεψιά είναι αμαρτία. Και η αμαρτία είναι σαν τοίχος που χωρίζει. Η Λίζα το ένιωθε αυτό ξεκάθαρα. Από τη στιγμή που είχε πάρει τα λεφτά, ένιωθε έναν τοίχο να έχει υψωθεί ανάμεσα σ’ εκείνη και την μαμά της. Και ανάμεσα σε εκείνην και στον Χριστό. Και το γεγονός ότι είχε πει ψέματα στο φαγητό, τα έκανε όλα χειρότερα. Ήταν στενοχωρημένη όλη τη μέρα κι ούτε τα σκουλαρίκια που είχε αγοράσει δεν μπορούσε να χαρεί, τα είχε κρύψει κάτω από το στρώμα της. Εκείνο το βράδυ, άρχισε να κλαίει.
Μητέρα: «Λίζα, τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;»
Λίζα: «Εγώ έκλεψα τα λεφτά από το πορτοφόλι σου. Και τώρα είμαι σίγουρη ότι δεν θα με αγαπάς πια».
Μητέρα: «Δεν ήταν καθόλου σωστό αυτό που έκανες. Αλλά χαίρομαι που βρήκες το κουράγιο να μου το πεις, έκανες το σωστό. Σε συγχωρώ. Θα πρέπει να επιστρέψεις τα 25 Ευρώ από το χαρτζιλίκι σου. Θέλεις να ζητήσεις κι από τον Χριστό να σε συγχωρήσει;»
Λίζα: «Ναι. Ιησού Χριστέ μου, συγνώμη που έκλεψα τα λεφτά. Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με. Σ’ ευχαριστώ που συνεχίζεις να με αγαπάς ακόμα και τώρα».
Ένα μεγάλο βάρος έφυγε από την καρδιά της Λίζας. Τώρα ήταν ξανά χαρούμενη. Και το καλύτερο απ’ όλα: ξέρει ότι και η μαμά της και ο Χριστός συνεχίζουν να την αγαπούν.
Άνθρωποι: Αφηγητής, μητέρα, Λίζα, Φοίβος
© Copyright: CEF Germany