831. اِک بُرا حادثہ ۱

شہر وچ پریشانی سی۔ کوئی ہسدا گاوندا نہیں سی پیا۔ ہر کوئی ڈریا ہویا سی۔

نانی: ”امید اے ایہہ خوف ناک جنگ چھیتی ای مُک جاوے گی۔“

عورت: ”کیہ ساﺅل بادشاہ دشمناں نوں ہرا سکے گا۔“

ساریاں نالوں پہلاں پہرے داراں نے دوڑن والے بندے نوں ویکھیا۔ اوہ اگے لڑن والے فوجیاں دی خبر لیایا سی۔ کوئی وی اوہدے مُنہ نوں ویکھ کے ایہہ دسد سکدا سی پئی اوہ کوئی چنگی خبر نہیں لیایا سی۔

پیغام لیاون والا: ”دشمناں نے ساڈےاگے لڑن والے فوجیاں نوں برباد کر دِتا اے۔ بادشاہ ساﺅل تے شہزادہ یونتن شہید ہو گئے نے۔ دوڑو! آپنی آپنی جان بچاﺅ!“

ہر کوئی ڈریا ہویا سی تے بہت سارے لوک شہر وچوں دوڑ گئے۔

کِنا بھیڑا دِن سی! خاص طور اُتے مفیبوست لئی۔ ویسے تے اوہ پنج سال دا سی، پر اوہنوں سارا کجھ سمجھ آوندا پیا سی۔ اوہدا پیو، شہزادہ یونتن مر گیا سی۔

اوہدا پیو ہن کدی گھر نہیں آوے گا تے آ کے اوہنوں آپنے ہتھاں وچ نہیں چُک سکے گا۔ اوہدا پیو ہن کدی اوہنوں آپنے نال تیر اندازی لئی نہیں لے کے جا سکے گا تے ناں ای اوہنوں کہانیاں سُنا سکے گا۔ مفیبوست رویا۔

اوہدی نانی نے اوہدی ویکھ بھال کیتی۔

نانی: ”مفیبوست آ سانوں ایتھوں جانا پوے گا۔ اسی ہور ویلا نہیں گنوا سکدے۔“

اوہناں نے چھیتی ای اوہ تھاں چھڈ دِتی تے اوہدے بعد ایہہ ہویا۔

مفیبوست: ”آہ! میرا پیر!“

مفیبوست اینی بُری طرح ڈگیا پئی ہن اوہ ہور نہیں ٹُر سکدا سی۔ ذرا سوچو۔ ایس حادثے دے سبب ہن اوہ اپاہج ہو گیا سی۔ ایہہ اوہدی حیاتی دا ساریاں نالوں دُکھی دن سی۔ پہلاں اوہدا پیو مر گیا۔ فیر اوہناں نوں دوڑنا پیا۔ تے اوہدے نال ایہہ حادثہ ہو گیا۔ تے ہن اوہدے کول رہن لئی گھر وی نہیں سی۔

بعد وچ اوہ لوک جیہڑے دوڑ کے آئے سن اوہ لُودبار وچ اپڑ گئے۔ لُودبار دا مطلب اے بے کار، نالائق۔ خیر ایہہ مطلب مفیبوست اُتے ٹھیک پورا اُتردا سی۔ اچانک ای اوہدی حیاتی بے کار ہو گئی۔ اوہنے ضرور سوچیا ہووے گا پئی ہن میَں کسے کم دا نہیں رہیا۔

کیہ تہانوں وی کدی ایسا لگدا اے پئی تُسی کسے کم دے نہیں؟ تُسی آپنی جماعت وچ ساریاں نالوں چنگے نہیں، تُسی کدی کھیڈ دے میدان وچ اگے نہیں رہندے، تے ایسے لئی تہانوں لگدا اے پئی دوجے تہاڈے نالوں بہتی قدر رکھدے نے تے تہانوں اوہناں جِنا پیار نہیں ملدا۔

کیہ تُسی مفیبوست نوں سمجھ سکد ے ہو؟ اوہ کئی سال لُودبار وچ ایسے طرح رہیا۔

اوہدے پیو دا ساریاں نالوں چنگا دوست داﺅد سی۔ جدوں اوہ اسرائیل دا بادشاہ بنیا، تے اوہ بڑی فکر نال آپنے محل وچ ٹُردا پھردا پیا سی۔

داﺅد: ”ضیبا، میرے نوکر، کیہ ساﺅل دے گھرانے وچ اجے تیک کوئی جیوندا اے پئی نہیں؟“

ضیبا: ”جی ہاں، یونتن دا پُتر مفیبوست، اوہ لنگڑا اے۔“

داﺅد: ”تے اوہ کِتھے وے؟“

ضیبا: ”اوہ لُودبار وچ رہندا اے۔“

داﺅد بادشاہ کیہ کرن والا سی میَں تہانوں اگلی کہانی وچ دساں گی۔

لوک: بیان کرن والی، نانی، عورت، پیغام لیان والا، مفیبوست، داﺅد، ضیبا

حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔