STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Punjabi -- Perform a PLAY -- 044 (The witch doctor rants 3) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- PUNJABI -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
!ڈرامے- ایناں نُوں اپنے بیلیاں لئی ادا کرو 44. چڑیلاں دا ڈاکٹر چیکدا اے ۳طیفام: ”امی، مینہ لتھن والا اے۔“ ماں: ”ایہہ چنگی گل اے، طیفام، کیوں جو ایہہ ساری دھوڑ نوں دھو دیندا اے۔“ طیفام: ”سانوں وکٹر نئیں دِسیا۔ کیہ اوہ مر گیا اے؟“ ماں: ”مینوں نئیں لگدا۔“ طیفام: ”پر ابو نے آکھیا سی پئی بدروحواں اوہنوں مار دین گیاں کیوں جو اوہ ہر ویلے یسوع دے بارے وچ گل کردا اے۔“ ماں: ”مینوں یقین اے پئی اوہدا خدا زور آور اے۔ آہ، میرا پیر۔“ طیفام دی ماں تلک گئی تے اوہدے پیر اُتے سَٹ لگ گئی۔ ہن اوہ گھر مُڑ کس طرح جاندی؟ تیز مینہ وچ اوہ مشنری دے گھر پہنچیاں تے بوہا کھڑکایا۔ تے کنہے کھولیا؟ وکٹر! اوہ زندہ سی۔ وکٹر: ”لنگ آوو۔ تُسی دوہنویں اگ اگے بہہ کے خود نوں سکھا سکدیاں ہو۔“ جدوں اوہدی ماں دے پیر دا دارو ہوندا پیا سی، طیفام اچانک بولی۔ طیفام: ”تُسی مرن والے ا و۔ میرے ابو نے تہاڈے اُتے لعنت کیتی سی پئی تُسی مر جاوو۔ مینوں ڈر پیا لگدا اے! سانوں ایتھے نئیں ٹھہرنا چاہیدا۔“ وکٹر: ”تہانوں ڈرن دی کوئی لوڑ نئیں۔ جادو ٹونہ میرا کجھ نئیں وگاڑ سکدا کیوں جو یسوع میرا مالک اے اوہ میری حفاظت کرے گا۔“ ماں: ”وکٹر، میَں منڈی وچ تہاڈیاں گلاں سُنیاں سن۔ مینوں تہاڈیاں گلاں اُتے یقین اے تے اودوں تھوں لے کے میرے دِل وچ سکون اے۔“ اوہناں گلاں دے سبب اوہدی ماں نوں تسلّی ملی، پر طیفام نوں اجے وی آپنے پیو دا ڈر سی۔ پئی جے میرے پیو نوں ایہہ پتہ لگیا تے۔۔۔ جدوں اوہ گھر پہنچیاں اوہ تھک گیاں سن۔ تے موسم وی بہت خراب ہوندا گیا۔ طوفان آیا تے مینہ ٹھہرے بنا وردا رہیا۔ دریا دے کنڈیاں توں پانی باہر آون لگ پیا، تے گلیاں رُڑھ گیاں، تے اوہناں دِناں وچ کوئی وی باہر نئیں سی نکل سکدا۔ (بوہا کھڑکن دی واج) طیفام: ”کون اے؟“ اورسٹل: ”وکٹر، تُو ایتھے کیوں آیا ایں؟“ وکٹر: ”موسم بہت خراب اے، بارش نال ٹبے رُڑھ گئے نے۔ ایہہ گھر چھڈ کے ایتھوں نکل جاوو نئیں تے تُسی مٹی تھلے دبے جاوو گے۔“ اورسٹل: ”ایہہ بیوقوفی اے۔ اسی ایتھے ای ٹھہراں گے۔ روحواں سانوں بچا لین گیاں۔“ وکٹر: ”اوہ تہاڈی مدد نئیں کر سکدیاں۔ بس زندہ خدا مدد کر سکدا اے جے تُسی بس اوہدے اُتے بھروسہ رکھو۔“ اورسٹل: ”میَں ایہہ نئیں سُننا چاہندا۔ جا! نکل جا میرے گھر وں۔“ جاون توں پہلاں، وکٹر نے اورسٹل دی بیوی نوں حونصلہ دِتا۔ وکٹر: ”اورسٹل دی بیوی، تُسی ڈرو ناں۔ خدا تہاڈے نال اے۔“ وکٹر اجے گھروں نکلیا ای سی پئی اورسٹل نے آپنا وڈا چھُرا تھلے لایا تے گھروں نکل گیا۔ طیفام: ”ٹھہرو، ابو، ایس طرح نہ کرو!“ ایہہ کہانی اجے جاری رہوے گی۔ لوک: بیان کرن والی، ماں، طیفام، وکٹر، اورسٹل حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔ |