Home -- Greek -- Perform a PLAY -- 121 (Tracks in the snow 5)
121. Ίχνη στο χιόνι 5
Η Αννέτα διάβαζε ένα βιβλίο, αλλά δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί.
Αννέτα: «Γιαγιά, πάω για ύπνο. Καληνύχτα!»
Αλλά δεν πήγε στο δωμάτιό της, πήγε έξω και περπάτησε στον κήπο, που είχε άφθονο φρέσκο χιόνι. Είχε πάει αρκετά μακριά, όταν παραπάτησε, στραμπούλησε τον αστράγαλό της και κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να περπατήσει πίσω στο σπίτι.
Aννέτα (κλαίγοντας): «Τι θα κάνω τώρα; Θα έχω παγώσει μέχρι να με βρει κάποιος».
Κάθισε κάτω στο χιόνι και έκλαψε. Τα αστέρια έλαμπαν στον ουρανό. Η Αννέτα κοίταξε ψηλά. Άραγε θα τη βοηθούσε ο Θεός, παρόλο που είχε φερθεί τόσο άσχημα στον Λουκά;
Tότε άκουσε τον θόρυβο που έκαναν ένα ζευγάρι σκι που γλιστρούσαν στο χιόνι.
Aννέτα: «Βοήθεια! Βοήθεια! Λουκά, εσύ είσαι; Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Στραμπούλησα το πόδι μου».
Λουκάς: «Θα φέρω ένα έλκηθρο για να σε κουβαλήσω. Έλα, πάρε το μπουφάν μου για να μην κρυώσεις μέχρι να γυρίσω».
Όταν έφυγε ο Λουκάς, προσευχήθηκε με όλη της την καρδιά.
Aννέτα: «Ιησού Χριστέ μου, σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες, παρόλο που εγώ έκανα τόσα άσχημα πράγματα. Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με για τα ψέματα που είπα και το μίσος που ένιωθα για τον Λουκά. Θέλω να με καθαρίσεις από τις αμαρτίες μου και να γίνω παιδί Σου – κι όχι μόνο επειδή βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Αμήν».
Ο Λουκάς ήρθε πίσω με ένα έλκηθρο και με κουβέρτες.
Aννέτα: «Λουκά, θέλω να σου πω κάτι. Εγώ σου κατέστρεψα το ξυλόγλυπτο αλογάκι σου. Μόλις ζήτησα συγνώμη από τον Χριστό. Σε παρακαλώ, συγχώρησέ με κι εσύ. Δεν σε μισώ πια».
Λουκάς: «Το φανταζόμουν ότι ήσουν εσύ. Σ’ ευχαριστώ που μου το είπες. Σε συγχωρώ».
Αφού πήγε την Αννέτα με ασφάλεια στο σπίτι της, ο Λουκάς πήγε σπίτι και προσευχήθηκε.
Λουκάς: «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, δώσε μου ιδέες για να αποδείξω στην Αννέτα ότι έχω λυπηθεί πολύ για το ατύχημα με τον Ντίνο».
Τότε θυμήθηκε τον γιατρό στην πόλη. Μήπως θα μπορούσε εκείνος να βοηθήσει τον Ντίνο να περπατήσει χωρίς πατερίτσες; Στη μέση της νύχτας και ενώ είχε χιονοθύελλα, ο Λουκάς ρίσκαρε τη ζωή του πηγαίνοντας στην πόλη με τα σκι του. Κουρασμένος με την δύσκολη κατάβαση, έφτασε στην πόλη, αλλά η προσπάθειά του άξιζε. Ο γιατρός δέχτηκε να βοηθήσει. Ο Ντίνος έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο γι’ αρκετό καιρό, αλλά όταν επέστρεψε σπίτι, ήταν εντελώς καλά. Η χαρά όλων ήταν μεγάλη, επειδή μπορούσε να περπατήσει ξανά! Προσκαλέσαν και τον Λουκά να πάει να τον δει. Πόσο χάρηκε όταν είδε ότι ο Ντίνος περπατούσε μια χαρά χωρίς πατερίτσες!!!
Γιατρός: «Ντίνο, πρέπει να ευχαριστήσεις τον Λουκά. Ρίσκαρε τη ζωή του όταν ήρθε να με δει για να μου ζητήσει να σε βοηθήσω».
Λουκάς: «Δεν ήμουν μόνος. Ο Χριστός μού έστειλε αυτήν την ιδέα και με βοήθησε να την πραγματοποιήσω».
Και ο γέρο-φίλος του από το βουνό, ήταν εκείνος που πλήρωσε για όλα. Αλλά αυτό ήταν κάτι, που ο Λουκάς έπρεπε να το κρατήσει μυστικό.
Άνθρωποι: Αφηγητής, Αννέτα, Λουκάς, γιατρός
© Copyright: CEF Germany