STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Turkish -- Perform a PLAY -- 129 (Shabola goes to heaven) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- Punjabi -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish? -- Swiss German? -- Tamil -- TURKISH -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
TİYATRO OYUNLARI -- bu oyunları başka çocuklara oyna!
Çocukların oynaması için tiyatro oyunları
129. Şabola Cennete Gidiyor(çekiç sesleri) Baba: “Aferin sana Şabola, çok güzel yaptın.” Şabola: “Eminim daha sonra kollarım tutulacak. Aah! Çekiç ayağıma düştü.” Baba: “Artık çekici tutmakta bile zorlanıyorsun, değil mi? Git biraz dinlen, sonra tekrar gelip çalışırsın.” Şabola gölge bir yere gidip dinlendi. Uzaklarda bir maymunun bağırdığını duydu. Babası Güney Afrika’nın balta girmemiş ormanlarındaki kulübede çalışmaya devam etti. Acaba kulübe Hristiyan okulu kadar güzel olacak mıydı? Baba: “Hadi gel, yardım et bana Şabola.” Şabola babasına yardım etmeyi çok seviyordu, ama okula gitmeyi de çok seviyordu. Ertesi sabah mısır lapası ve fıstık ezmesiyle kahvaltısını yaptıktan sonra okulun yolunu tuttu. Simbabve dilinde öğretmene ‘umfundis’ deniyordu. Şabola umfundisi seviyordu. Bütün çocuklar öğretmenlerini çok seviyorlardı. Şabola’nın en sevdiği ders din dersiydi. Din dersi olduğunda büyük bir dikkatle öğretmenini dinliyordu. Öğretmen: “Küçük bir koyun sürüden ayrılıp yolunu kaybetmiş. Çoban sürüyü bırakıp kayıp koyunu aramaya çıkmış. Takıldığı dikenlerin arasından onu çıkarıp omuzlarında eve kadar taşımış. Rab İsa iyi çobandır. O cennetten yeryüzüne yolunu kaybedenleri arayıp bulmak için geldi.” Şabola: “Umfundis, ben de yolunu kaybetmiş bir koyunum. İsa şimdi beni mi arıyor?” Öğretmen: “Evet, çünkü O seni çok seviyor. O’na ait olmak istiyorsan bunu O’na söyle.” Bir gün Şabola okula gelmedi. Sabah yataktan kalkmak istemiş ama başı döndüğü ve ateşi olduğu için bir türlü kalkamamıştı. Anne: “Şabola, ateşin yükselmiş. Hemen gidip büyücüyü getireceğim.” Şabola (zayıf sesle): “O bana yardım edemez.” Şabola çok güçsüzdü, konuşmakta bile zorlanıyordu. Pazar günü öğretmeni gelip onu ziyaret etti. Öğretmen: “Şabola, sen çok hastasın. Belki öleceksin, buna hazır mısın?” Şabola: “Rab İsa benim iyi çobanım. Yakında beni cennete alacak.” Sonra gözlerini kapattı ve bir daha da açmadı. Umfundis onun cenazesinde iyi çobanı anlattı. Birden Şabola’nın babası diz çöküp tabutun başında dua etmeye başladı. Baba: “Rab İsa, Şabola şimdi seninle birlikte. Orada iyi olduğundan eminim. Ben de sana ait olmak istiyorum. Günahlarımı bağışla ve benim çobanım ol. Amin. Umfundis, artık üzgün değilim. Çünkü cennette Şabola’yı tekrar göreceğim.” Konuşan kişiler: Anlatıcı, anne, baba, Şabola (erkek), öğretmen © Copyright: CEF Germany |