STORIES for CHILDREN by Sister Farida(www.wol-children.net) |
|
|
Home عربي |
Home -- Punjabi -- Perform a PLAY -- 021 (Sin begins little by little 6) This page in: -- Albanian -- Arabic? -- Armenian -- Aymara -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- Farsi? -- French -- Fulfulde -- German -- Greek -- Guarani -- Hebrew -- Hindi -- Indonesian -- Italian -- Japanese -- Kazakh -- Korean -- Kyrgyz -- Macedonian -- Malayalam? -- Platt (Low German) -- Portuguese -- PUNJABI -- Quechua -- Romanian -- Russian -- Serbian -- Slovene -- Spanish-AM -- Spanish-ES -- Swedish -- Swiss German? -- Tamil -- Turkish -- Ukrainian -- Urdu -- Uzbek
!ڈرامے- ایناں نُوں اپنے بیلیاں لئی ادا کرو 12. گناہ ہولے ہولے شُروع ہوندا اے ۶اخی اب بادشاہ آپنے محّل وچ چل پھر رہیا سی۔ اوہدی نگاہ باری توں باہر اک تاکستان اُتے پئی تے اوہنے دھیان نال اوہنوں ویکھیا۔ اخی اب: ”مینوں اوہ تاکستان لینا ہووے گا! ایہہ تے بالکل میرے محّل دے نال ای اے۔ میَں ایہدا اک سوہنا جیہا باغ بناسکنا اَں تے ایہدے وچ میَں گوبھی وی اُگا سکنا اَں۔“ اوہ مالک دے کول گیا۔ اخی اب: ”نبوت، آپنا تاکستان مینوں ویچ دے۔“ نبوت: ”ایہہ نہیں ہو سکدا! ایہہ زمین میرے پیودادے کولوں مینوں ملی اے۔ تے تُسی آپنے پیو دادے دی زمین نوں ویچ نئیں سکدے۔ ایہہ خدا دا قانون اے۔“ اخی اب نے رب راکھا وی نہ آکھیا تے ناراض ہو کے مُڑ آپنے گھر چلا گیا۔ اوہ غصّے نال آپنے بسترے اُتے لیٹ لما پے گیا۔ کیہ جدوں تہانوں تہاڈی مرضی دی شے نئیں ملدی تے تُسی اُداس ہوندے ہو؟ اخی اب بادشاہ نے غصّے نال آپنا مُنہ کند وَل کر لیا۔ ایزبل: ”کیہ ہویا اے تہانوں؟“ جدوں ایزبل نوں پتہ لگیا پئی اوہنوں کیہڑی گل پریشان کردی پئی اے تے اوہ بولی: ایزبل: ”اُٹھو تے خوش ہوو۔ تے میَں ویکھاں گی پئی تہانوں اوہ کس طرح نئیں ملدا جو تُسی منگ رہے ہو۔“ ملکہ نے شہر دے بزرگاں نوں خط لکھیا، بادشاہ دے جھوٹے دستخط کیتے، تے بادشاہ دی مہر لائی۔ شہر دے وزیر نے خط نوں پڑھیا: اک جشن دا بندوبست کیتا جاوے تے نبوت نوں وی سدا دِتا جاوے۔ فیر اوہنوں بے عزّت کیتا جاوے: تُو خدا دا تے بادشاہ دا قصوروار ایں؛ ایس لئی تیرا مرنا ضرور اے۔ تے فیر اوہ ہویا جیہڑا کسے نے سوچیا وی نئیں سی، نبوت نے دعوت وچ آونا قبول کر لیا تے شام تیک اوہ مر گیا سی۔ کیہ ایہہ خوف ناک گل نئیں پئی اک نِکا جیہا گناہ ایڈا وڈا تے خطرناک بن جاوے؟ ویکھنا۔ خواہش۔ نفرت۔ غرور۔ بے عزّتی محسوس کرنا۔ جھوٹ۔ تے فیر قتل! نبوت دی موت دی خبر چھیتی او ای لوکاں تک پہنچ گئی۔ تے فیر اخی اب بادشاہ تاکستان اُتے قبضہ کرن گیا۔ پر اوہنے ایہہ سوچے بغیر ایہہ سب کجھ کیتا پئی خدا نوں ایہہ کس طرح لگے گا۔ اچانک ایلیاہ اوہدے سامنے آ کھلوتا۔ اخی اب دا رنگ کسے بھوت وانگوں پھِکا پے گیا۔ اخی اب: ”تے فیر توں مینوں لبھ ای لیا اے، میرے ویریا؟“ ایلیاہ: ”ہاں، میَں تینوں لبھ لیا اے۔ توں آپنے آپ نوں گناہ اگے ویچ دِتا اے تے اوہنوں آپنے اندر وَدھن دِتا۔ خدا گناہ نال نفرت کردا اے تے اوہ تینوں تے تیرے خاندان نوں برباد کر دیوے گا۔“ بادشاہ بڑا چِر اینہاں گلاں بارے سوچدا رہیا۔ اوہنوں افسوس ہویا پئی اوہنے کِنیاں خطاواں کیتیاں نے۔ خدا نے اوہدے دِل اُتے نگاہ کیتی تے اوہدے اُتے رحم کیتا۔ جدوں اسی آپنے گناہواں دا اقرار خداوند یسوع اگے کرنے اَں، اوہ وفادار خدا اے تے ساڈے گناہ وی معاف کر دیندا اے۔ لوک: بیان کرن والی، اخی اب، ایزبل، نبوت، ایلیاہ حقوق: بحق سی ای ایف جرمنی محفوظ نے۔ |